زمین و زمان را بهم دوختن هنر نیست...

هنر آن است که دل از ناامیدی بِبُری .

                                                                         گروهی با نوشتن

                                                                  وبعضی با تکرار از بر میشوند .

                                                     در عجبم دنیایی را که با دیدن ..

                                                                                               رفتن ..

                                                                                                        ویافتن ..

                                                                       هنوز ازبر نشده ایم !!

...

این سنگ ها هستند که قدم هایت را استوار میکنند.

تا سکوتش رضایتی باشد بر قدرت بی حد خودش..

...

فال که هیچ..

تو خود آینده را میسازی ؛

                                           اگر از گذشته بیاموزی و بگذری.

                                                    لازم نیست هیچ منفی ای نداشته باشی ...

                                                         همینکه روی منفی هایت بایستی

                                                            خود به خود مثبت میشوی ,

                                                     به همین راحتی !

که تا از مشکلات پنهان شوی نمیتوانی مزه برنده شدن را بچشی...

برای پیروزی باید پا به میدان بگذاری...

اگر هم تو را گرفتند نگران نباش، زیرا دفعه بعد آنها هستند که از تو میگریزند!

                                        مرا یاد زمانی می اندازد  

                                                                که دنیایم را بر قطره ای نقاشی کردم

                                                                و زیر آن نوشتم :

                                                          به زلالی این قطره اشک !

                                                                     بی احساس !

                                                         مهم نیست چقدر دلسردت میکنند ;

                                         مهم این است که در آخر باز تو میمانی با مشتی احساس

                                              و قلبی که تازه دارد معنای تپیدن را میفهمد ...

و سپس باورهایتان را باور کنید

آنگاه شاهد موفقیت های باور نکردنی زندگیتان خواهید بود.

...

بجای اینکه با زندگی بسازید،

خود زندگی را بسازید.

                                                     برای توجیه دل زبانت را وادار به تسلیم نکن

                                                                " اینگونه دوست دارم "

                                                       خودرا به گفتن همین 1 جمله قانع کن ..

...

مهم نیست چندتا نوشتیم و رفتیم...

مهم اینه از این چندتا که نوشتیم چقدر فهمیدیم و رفتیم.

                                  این تنها جمله ای ست که به محض دیدنت میگویم .

                                          ... خدایا ! اینبار را هم ندیده بگیر !؟!

...

هرقدر بیشتر فوت کنی،بادکنک بزرگتری هم خواهی داشت.

                                        بعد فهمیدم تمام آن مدتی که برای یافتنت به آسمان خیره میشدم

                                                                   تودر کنارم بودی ...

                                                            اما خدایا ! چه زود گمت کردم ;

                                                          وقتی شنیدم تو پیدایم میکنی !

                                            ... یادم شد جایی حوالی دلم خانه ای ساخته ای !!

فقط کافی ست آن را در آسمان دلمان ببینیم.

                        ... آنقدر خوب و آنقدر بد که هیچکس باورش نمیشود زمینی باشند !؟

                             گمانم تا چند سال دیگر جمعیت زمینی ها به صفر میرسد ..

                                                       خوب یا بد ؟ ...

                                            خدایا ! من مال کدام سیاره ام ؟!

فقط انگار این هنر را فقط صرف لحظه های ناامیدی میکنیم...

هستند شادی هایی که بتوان از آنها کوه ساخت.

                                                زندگی ;

                                                         سختی ها ...

                                                                          تنهایی !

                                     و من همیشه عاشق این جمله بوده ام :

                                       " ... اما عشق همچنان باقی ست !  "

که متوجه شدم بعد از جملاتم نقطه نمیگذارم...

...

زندگی همینطور است..خیلی از ما از یاد برده ایم از آغاز شروع کردن را

گاهی در بعضی مراحل به زندگی باید گفت: نقطه سرخط!

                                         تابلویی سردر اندیشه اش زد ورویش نوشت :

                                                   جاده در دست تردید ...

                        کمی آن طرف تر کسی پرچمی در دست داشت که رویش نوشته بود :

                                                    " تنها یک قدم تا خدا "    

که تمام وسعت احساس  میتواند در آن خلاصه گردد...

زیباترین آفریده خداوند " روزت مبارک"

                                         هر چقدر که میخواهی محکم تابم بده ;

                           قول میدهم هرگز پاهایم را برای ایستادن به زمین نمی کشم

                       تا وقتی تو مرا تاب میدهی دیگر هیچ دلیلی برای نگرانی نیست !!

خدا که مهمانش شد ، گفت: عین شکفتن قلب

...

شکفتن،سرآغاز هرکاری ست...شکوفا کنیم قلبمان را برای صعود

بر روی شبنم برگ،

و در میان تک تک نفس هایمان،

بیابیم کسی را که عاشقانه به فکر بهترین ها برای ماست...

اگر اندیشه ما خواهان چیز دیگری بود.

                                       به بهانه ی روشن کردن چراغ ها به تاریکی قدم نگذار !

                                    در قدم های مردد تو تنها چیزی که تغییر میکند نگاهت است

                                     که کم کم به تاریکی ها عادت میکند

                                                                                      به ندیدن ها ...

                                                ودر آخر حتی اگر موفق هم بشوی

                                          بازهم یک چراغ برای همیشه خاموش میمانند ;

                                                       در خاموشی یقین !!

                                      اما مطمنا روزی دوباره این روزها مد میشوند .

                                لباسهایشان ;

                                                      وسایل شان ;

                                                                              ... زندگی شان !!

                                       کاش انسانیت هم روزی مد میشد ... !

هنگامیکه هنگامه ی عشق به خدا در قلبت حضور داشته باشد...

...

مشکل است قبل از خدا در پی بنده ی خدا بودن

که بعضی از نداشته هایمان بخاطر این است که مغرور و گرفتار نشویم

و بعضی دیگر برای آن است که گرفتار و وابسته نشویم.

...

باز هم همان جمله معروف: "همه داشتنی ها خواستنی نیست

و همه خواستنی ها داشتنی نیست."

                                      از بیکران آبی ات تنها یک حباب کوچک سهم من است .

                                        وقتی میترکد تازه میفهمم که تو درآن بودی !!

تصمیم با خودت است که از آن تاریکی اش را ببینی یا ستاره هایش را

                                           این است که به دست خاطره بدهی شان .

                                                         چه خوب و چه بد ...

                                      او کاری میکند که هرگز به فراموشی نسپاری شان !

                                                   تشنه ام میکند

                              یک جرعه آرامش ; همه آن چیزی ست که میخواهم .

                                      از این زندگی 

                                                             ...

                                                                       و از این آدم ها !!

                                 اما ما همیشه از آینده برای سیدن  به گذشته شروع میکنیم !!

              ابتدا با یک آرزو ... کمی بعد لذت تجربه و درآخر ; تنها یک خاطره از روز هایمان بجا میماند !

                                                               .

                                                               .

                                                               .

                           خودت را برای نرسیدن به پای عقربه ها سرزنش نکن .

                        اندیشه ها خلاف جهت عقربه های ساعت حرکت میکنند !

من دست های سفید نمیخواهم که از زیر دریچه قلبم نشان دهند،

وقتی  تو مهمان قلب من هستی.

نگاهت را به آسمان خوش میکنند اما هیچوقت برای گرفتنشان وادار به پریدن نمی شوی .

چون میدانی که هرگز دستت به آنها نمیرسد ... طبیعی ست ! خودت را تنها به خواستن شان قانع میکنی .

 . . .

دنیایت را تنها به خواستن اش محدود نکن .

نگذار آسمان فردایت را رویاهای زیبا اما دست نیافتنی پرکنند !!

به اطرافت نگاه کن ; هستند ستاره هایی که به جرم خاکی بودن شان خاک میخورند !

" اندکی امید در بین مردم گم شده است..

از یابنده تقاضا می شود تا هرچه سریعتر آن را به صاحبش تحویل دهد! "

اولی فرصت نگریستن به بیرون را از من میگرفت و دومی اندیشه درون را !!

 ... هرجور که فکر میکنم دومی غیر قابل نفوذ تر بود !!؟

تا برایم همانطور آرزویی بماند ناشناخته..